Starając się w Polsce o emeryturę za lata przepracowane tam oraz w Norwegii, warto pamiętać o kilku bardzo istotnych szczegółach.
Wielu naszych klientów ubiega się w Polsce za pośrednictwem ZUS o emeryturę za lata przepracowane w Norwegii. Polaków, którzy mają prawo do świadczenia za okresy przepracowane w co najmniej dwóch krajach, jest coraz więcej. Warto zatem przypomnieć kilka istotnych informacji na temat świadczenia emerytalnego dla pracowników zagranicznych.
Kiedy można zacząć starać się o emeryturę w Norwegii?
Wiek emerytalny w Norwegii to 67 lat. Teoretycznie można aplikować o pobieranie wcześniejszej, częściowej emerytury już po ukończeniu 62 roku życia, jednak zwykle NAV wydaje decyzję odmowną, kierując się interesem ubezpieczonego. Większość Polaków pracujących w Norwegii nie posiada 40 lat składkowych, zatem zgromadzone przez nich składki nie są wystarczające do pobierania wcześniejszej emerytury. Wybierając je za wcześnie można by wykorzystać wszystkie składki jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, na co NAV nie pozwala.
Więcej na temat emerytury w Norwegii można przeczytać w TUTAJ.
Wysokość emerytury w Norwegii
Obliczenie stawki emerytury państwowej w Norwegii jest podobnie skomplikowane jak w Polsce. Tak samo, jak u nas – wysokość emerytury jest zależna od wielu czynników. Wylicza się ją na podstawie zmiennych, jak:
- Liczba lat członkowskich w Folketrygden w Norwegii oraz okres składkowy (czyli, przez ile lat płaciliśmy składki ubezpieczeniowe);
- Okres płatności składek w innych krajach niż Norwegia;
- Pensjonsgivende inntekt, czyli wysokość dochodu, który stanowi podstawę emerytalną;
- Sytuacja rodzinna, stan cywilny;
- Inne zabezpieczenia emerytalne (tj. posiadanie II i III filaru emerytalnego);
- Rok urodzenia (w przypadku norweskiej emerytury zasady jej wyliczania są zależne od roku, w którym urodziła się osoba uprawniona do pobierania świadczeń).
Kto może pobierać emeryturę z Norwegii?
Dla strony norweskiej ważne są zarówno lata pracy danej osoby, jak i okres zamieszkania w kraju fiordów. Jednym z warunków pobierania emerytury z Norwegii, jaki zmieniono na początku roku 2021, jest co najmniej pięcioletnia przynależność do systemu ubezpieczeń społecznych na terenie tego kraju (wcześniej były to trzy lata). Pięcioletni okres przynależności musi mieć miejsce po tym, jak dana osoba ukończyła szesnasty rok życia. Do okresu składkowego nie liczą się zatem na przykład te lata, w którym ktoś uczęszczał w Norwegii do szkoły. UWAGA – prawo nie działa w tym przypadku wstecz! Osoby, które przed zmianą przepisów o obowiązkowym okresie składkowym, przepracowały tylko trzy lata, nie mogą ubiegać się o emeryturę z Norwegii na podstawie dawnych regulacji. Aby otrzymać świadczenie emerytalne z Norwegii, musiałyby przepracować w tym kraju dodatkowe dwa lata.
Kolejna bardzo istotna kwestia, tym razem ze strony polskiej, to fakt, czy dana osoba jest nadal aktywna zawodowo w Norwegii. Jeśli pracownik, który przekroczył 65-ty rok życia stara się w Polsce o świadczenie emerytalne za lata przepracowane w obu krajach, ZUS wymaga od niego, aby nie był już aktywny zawodowo za granicą. Zdarza się też, że dopiero po pewnym czasie nakazuje zwrócić wypłacone już środki w przypadku, gdy emeryt ciągle pracuje w Norwegii. Aby starać się w ZUS o emeryturę z Norwegii i Polski, należy być nieaktywnym zawodowo, czyli zakończyć karierę zawodową w obu krajach.
Zastanawiasz się, jaka będzie wysokość twojego świadczenia emerytalnego w Norwegii? Zgłoś się do nas, wśród naszych usług jest między innymi kalkulacja tego świadczenia.
