To, jak wyliczana jest podstawa do wypłata zasiłku chorobowego w Norwegii zdaje się proste, ale w praktyce bywa powodem nieporozumień. Nie wszystkie wpływy wlicza się do ustalenia kwoty sykepnepger, a pracodawca i NAV korzystają z innych metod kalkulacji
Zasiłek chorobowy w Norwegii to rekompensata utraty dochodów spowodowanej niezdolnością do pracy. Należy się wszystkim osobom będącym członkami norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych, które w Norwegii przepracowały przynajmniej 4 tygodnie. Za pierwsze 16 dni zwolnienia chorobowego płaci pracodawca, za kolejne NAV.
Zasiłek chorobowy ma zrekompensować dochody, jakie zwykle uzyskuje pracownik w Norwegii. Oznacza to, że powinien otrzymać 100% zwykle uzyskiwanej pensji aż do granicy 6G, czyli w tym momencie 711 720 NOK. Warto jednak przyjrzeć się terminowi „zwykle”. Ile dokładnie otrzymasz, gdy z powodu choroby nie jesteś zdolny do pracy? Co, jeśli Twoje dochody się zmieniły? I dlaczego kwota za okres pracodawcy może się różnić od tej wypłacanej przez urząd pracy?
Jak wylicza dochód NAV?
Aby wyliczyć wysokość świadczenia chorobowego, na początku NAV ustala podstawę do wypłaty sykepenger, która nie może przekroczyć sześciokrotności kwoty bazowej G. Jeśli dochody świadczeniobiorcy znacząco zmieniły się w ciągu ostatnich trzech miesięcy, zazwyczaj urząd bierze pod uwagę te otrzymywane po nastąpieniu zmiany.
Osobom zatrudnionym, freelancerom oraz beneficjentom innych zasiłków zastępujących dochód z NAV urząd potrąca od świadczenia chorobowego podatek.
NAV wylicza dochód pracownika za ostatnie trzy miesiące na podstawie informacji uzyskanych od pracodawcy. Według zasady zakłada wtedy, że taki sam dochód byłby uzyskiwany przez cały rok i w ten sposób tworzy hipotetyczną kwotę roczną. Dzienna podstawa wypłaty zasiłku chorobowego stanowi 1/260 wyliczonej podstawy rocznej. Jeśli wyliczony na podstawie średniej za ostatnie 3 miesiące roczny dochód różni się o więcej niż 25% od tego, jaki faktycznie zaraportowany był w ciągu ostatnich 12 miesięcy w a-ordningen, wtedy sprawa rozpatrywana jest indywidualnie.
Kiedy świadczenie chorobowe zostaje przyznane osobie zatrudnionej, to okres jego wypłacania nie musi się zakończyć wtedy, gdy beneficjentowi kończy się przewidziany w umowie o pracę okres zatrudnienia. NAV może nadal wypłacać zasiłek, jednak zasady będą bardziej restrykcyjne.
Zasiłek chorobowy można również otrzymać, jeśli jest się osobą poszukującą pracy z prawem do zasiłku dla bezrobotnych. W takim wypadku nieposiadająca pracodawcy osoba chora otrzymuje taką samą kwotę, jaką dostałaby z zasiłku dla bezrobotnych. Osoby, które otrzymują jednocześnie dochód z pracy na część etatu oraz zasiłek dla bezrobotnych, mają wyliczany zasiłek chorobowy z dwóch źródeł.
W przypadku rodziców otrzymujących zasiłek rodzicielski (nor. foreldrepermisjonen), prawo stanowi, iż niezdolny z powodu choroby do opieki nad dzieckiem rodzic powinien aplikować o przeniesienie foreldrepenger na drugiego rodzica bądź odroczyć okres pobierania zasiłku rodzicielskiego.
Od zasiłku chorobowego wypłacane jest świadczenie wakacyjne, czyli feriepenger.
Przeczytaj też PRACA NA ZASIŁKU CHOROBOWYM
Jak wylicza dochód pracodawca?
Do wyliczenia podstawy do wypłaty sykepenger pracodawca powinien wykorzystać dochody zaraportowane w a-ordningen. Do podstawy zgodnie z prawem wlicza się:
– pensję oraz „inne wynagrodzenie będące wynikiem pracy” (czyli np. przewidziane za regularny czas pracy dodatki);
– dodatek za pracę w godzinach wieczornych i nocnych;
– dodatek za pracę w niesprzyjających warunkach;
– wynagrodzenie za 1 i 17 maja oraz dni świąteczne, kiedy to pracownik otrzymuje dodatek za każdą godzinę;
– godziny nadliczbowe, ale tylko i wyłącznie w przypadku, jeśli są wpisane do kontraktu jako „fast overtid” zgodnie z zasadami kodeksu pracy.
Wszelkie inne godziny nadliczbowe nie są brane pod uwagę przy ustaleniu podstawy do świadczenia chorobowego. Do podstawy nie wlicza się również diet i innych tego rodzaju dodatków związanych na przykład z dojazdami do pracy, wykorzystywaniem sprzętu itp. Także feriepenger wypłacane w okresie stanowiącym podstawę do sporządzenia wyliczenia nie jest wliczane.
Kalkulując średni miesięczny dochód pracownika pracodawca musi wziąć pod uwagę okres rozliczeniowy 3 ostatnich miesięcy kalendarzowych poprzedzających niezdolności do pracy. W praktyce nie zawsze jest to możliwe, zatem przewidziane są wyjątki:
– Jeśli pracownik został niedawno zatrudniony i nie przepracował pełnych trzech miesięcy kalendarzowych, to za podstawę do wyliczenia pracodawca powinien przyjąć faktyczny okres pracy.
– Jeśli u pracownika w ciągu trzech miesięcy poprzedzających chorobę nastąpiła trwała zmiana w naliczeniu pensji, za podstawę do wyliczenia pracodawca powinien przyjąć okres po zmianie wynagrodzenia.
– Jeśli pracownik w okresie określonym jako rozliczeniowy nie wykonywał obowiązków zawodowych z powodu przewidzianego przez kodeks pracy i w związku z tym nie otrzymywał wynagrodzenia od pracodawcy, to pracodawca powinien wyliczyć mu podstawę do wypłaty zasiłku chorobowego w taki sposób, jakby wykonywał w tym czasie obowiązki zawodowe.
Warto pamiętać, że do uzyskania zasiłku chorobowego na norweskich warunkach pracownik ma prawo także podczas czasowego pobytu poza Norwegią. Oznacza to, że jeśli przebywa w Polsce podczas zwolnienia lekarskiego, musi przesłać stosowną dokumentację do norweskiego oddziału NAV dla obcokrajowców.
