Wszystko, co musisz wiedzieć o procedurach separacji i rozwodu w Norwegii.
W Norwegii wniosek o rozwód składa się u Fylkesmannen, czyli w Urzędzie Wojewódzkim. Procedura jest prostsza niż w Polsce, nie trzeba między innymi podawać powodu chęci zakończenia związku, a rozwód może być orzeczony nawet jeżeli jedna ze stron się na niego nie zgadza. Bardzo rzadko musi interweniować sąd, w Norwegii jest to raczej procedura administracyjna i to taka, w której większość formalności załatwia się elektronicznie. Nie ma orzekania o winie, a brak zgody drugiego małżonka nie blokuje całego procesu.
Separacja przed rozwodem
Wniosek o rozwód zostaje przyjęty, jeśli zachodzi jeden z dwóch przypadków:
– para nie mieszka ze sobą od co najmniej dwóch lat;
– para jest w separacji od co najmniej roku.
Wyjątki od tej reguły stosuje się w przypadkach, gdy jeden z małżonków jest ofiarą przemocy lub wykorzystywania ze strony drugiego.
W praktyce zatem pierwszym krokiem do uzyskania rozwodu jest złożenie elektronicznego wniosku o separację. Po tym, jak wniosek zostanie przyjęty, para nie powinna mieszkać razem. Obowiązkowy przez rozwodem okres separacji to rok licząc od daty, kiedy wojewoda rozpatrzył wniosek pozytywnie.
Mediacje
Jeśli małżonkowie mają dzieci młodsze niż 16 lat, przed orzeczeniem separacji lub rozwodu powinni uczestniczyć w mediacjach zwanych mekling. Mediacje odbywają się w poradniach rodzinnych Familievernkontor i zwykle mają na celu ustalenie warunków opieki nad dzieckiem. Małżonkowie nie wnoszą opłat za takie spotkania. Zwieńczeniem mediacji jest umowa dotycząca opieki nad dziećmi. Jest to dokument konieczny w przypadku par posiadających dzieci do złożenia wniosku o separację.
Celem profesjonalnego mediatora nie jest namówienie małżonków, aby zostali razem, jego głównym punktem odniesienia jest zabezpieczenie interesu dzieci.
Rozwód
Wniosek o rozwód (skilsmisse) składa się elektrycznie po zakończeniu roku separacji. Właściwą instancją, podobnie jak w przypadku separacji, jest wojewoda, czyli fylkesmannen. Osoba składająca wniosek potrzebuje podpisów dwóch dorosłych świadków, którzy potwierdzą, że para nie mieszkała wspólnie przez wymagany okres. Mogą to być członkowie rodziny, ale również osoby niespokrewnione.
Jeśli para ma dzieci, to najczęściej ustala wysokość alimentów na zasadzie umowy. W przypadku, gdy sprawa staje się sporna, wyliczeniem zajmuje się NAV, a w wyjątkowych wypadkach sąd.
Wnioski o rozwód i separację są zwykle rozpatrywane w ciągu trzech tygodni.
Statystycznie w Norwegii rozwodzi się obecnie 37% małżeństw. Najczęściej rozwodzą się pary mające między 5 a 9 lat stażu małżeńskiego, najrzadziej te mające staż od 20 do 24 lat. W mniej więcej połowie przypadków rozwodząca się para ma dzieci.
Obcokrajowcy mogą rozwodzić się w Norwegii korzystając z miejscowej procedury. Osoby, które zawarły związek małżeński w innym kraju muszą przedłożyć certyfikat małżeństwa. Zwykle przynajmniej jeden z małżonków powinien mieć stały pobyt w Norwegii, aby móc wystąpić tutaj o separację lub rozwód, jednak dopuszczalne są tez wyjątki.
